نگاهی به فرهنگ و هنر در دی ۹۵؛ دنیا فنی‌زاده، کلاه قرمزی را برای همیشه تنها گذاشت/ دولت فعالیت‌های قرآنی را به شوخی گرفت
تاریخ انتشار: ۱۰ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۵۴۹۷۲
گروه فرهنگ و هنر «فرهنگ نیوز»؛ سال گذشته خبرهای تلخ و شیرین زیادی در عرصه فرهنگ و هنر در رسانه ها منتشر شد؛ خبرهایی که در برخی از ماه های سال لبخند و شادی بر لبان مردم نشانده و برخی ماه های دیگر غم را به چهره های مردم آورد.
در ذیل نگاهی داریم به رویدادهای فرهنگ و هنر در دی 95؛
عروسک‌گردان کلاه‌قرمزی درگذشتدنیا فنی‌زاده هنرمند تئاتر عروسکی و عروسک‌گردان «کلاه قرمزی»، «خاله قورباغه» و برخی عروسک‌های «شهرموشها» بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی که چندی از بیماری سرطان رنج می‌برد، سرانجام صبح امروز 8 دی ماه در بیمارستان از دنیا رفت.
نزدیکان این هنرمند خبر درگذشت وی را تأیید کرده‌اند. از جمله هایده غیوری مادر این هنرمند مطرح کرده بود که وی به سرطان عضله دست راست مبتلا شده بود و برای انجام مراحل پرتودرمانی و تا زمان آغاز مراحل بعدی چندی پیش از بیمارستان مرخص شده بود. اما سرطان علاوه بر عضله دست راست، پشت گردنش را هم درگیر کرده بود.
وی به گفته مادرش دو سال بوده که دیگر کار نمی‌کرده است و چندی پیش نیز به کما رفته بود.
براساس این گزارش، فنی‌زاده دختر پرویز فنی‌زاده بازیگر ایرانی است. وی از کودکی به خاطر شغل پدرش معمولاً در جشنواره‌های مختلف کودک و نوجوانی که در ایران برگزار می‌شد حضور داشت و آثار داخلی و خارجی شرکت‌کننده در این جشنواره‌ها را می‌دید. همین مسئله سبب شد تا از کودکی با تولیدات و نوع آثار عروسکی که برای کودک و نوجوان ساخته می‌شود آشنا شود.
پس از آن، کم‌کم که از برنامه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بیشتر استفاده کرد، تکرار دیدن این آثار موجب علاقهٔ او به حضور در این رشته شد و در نهایت با انتخاب رشتهٔ عروسک‌گردانی برای همیشه در دنیای کودکان و نوجوانان باقی ماند. او هدف و دغدغهٔ مهم زندگی‌اش را شادکردن کودکان و نوجوانان می‌داند.
دولت فعالیت‌های قرآنی را به شوخی گرفته استحجتالاسلام نصرالله پژمانفر رئیس فراکسیون قرآن و عترت مجلس شورای اسلامی در تماس تلفنی با بخش خبری شبکه قرآن از اعمال تغییرات ناچیز توسط مجلس در بودجه قرآنی سال 96 خبرداد و گفت: وظیفه تنظیم لایحه بودجه بر عهده دولت است و مجلس نمی‌تواند تغییرات چندانی در آن اعمال کند. با این وجود اگر تغییری از سوی مجلس در بودجه اعمال شود، دولت اراده‌ای برای اجرا ندارد زیرا صراحتاً اعلام کرده که تغییرات مجلس را اعمال نمی‌کند.
وی با انتقاد از نگاه دولت به موضوع فرهنگ گفت: متأسفانه دولت مسئله فرهنگ را به شوخی گرفته و نگاهش به فعالیت‌های فرهنگی از اولویت دهم هم پایین‌تر است، خصوصاً موضوعات قرآنی که به هیچ وجه مورد توجه نیست زیرا برای اقدامات محدود در حوزه قرآن سالانه بیش از 2 هزار میلیارد تومان پول نیاز است اما دولت از 200 میلیارد بودجه‌ای که خودش اختصاص داده ریالی پرداخت نکرده است.
پژمانفر ادامه داد: به نظر من دولت با موضوعات قرآنی شوخی می‌کند و قرآن اولویت دولت نیست زیرا در برخی امور که به هیچ وجه در اولویت برنامه‌ها نیستند درصد بالایی بودجه اختصاص پیدا می‌کنند اما در حوزه قرآن اختصاص بودجه صفر است.
پژمانفر به گفت‌وگویش با رئیس جمهور اشاره کرد و گفت: من در دیداری به آقای روحانی گفتم که نگران عدد و رقم نیستم من نگران نیم نگاه شما هستم که در لایحه بودجه اینگونه به فعالیت‌های فرهنگی توجه می‌کنید و متأسفانه ایشان هیچ پاسخی به من ندادند و عزیزان سازمان مدیریت هم پاسخی در این زمینه ندارند.
رئیس فراکسیون قرآن و عترت مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه حاکمیت وظایفی دارد که باید به آنها عمل کند، گفت: هرچند مردم ما نمی‌گذارند مسئله مهمی مانند فعالیت‌های قرآنی روی زمین بماند اما ما در نظامی زندگی می‌کنیم که براساس اسناد بالادستی وظایفی برای حاکمیت تعیین شده که باید به این وظایف عمل کند.
وی در پایان با بیان اینکه مجلس در بودجه قرآنی توجه ویژه‌ای خواهد داشت، گفت: نگاه دولت به موضوع فرهنگ و فعالیت‌های قرآنی و همچنین فعالیت‌های فراکسیون قرآن و عترت مجلس سبب شده تا نسبت به عدم توجه دولت یک همصدایی در مجلس بوجود بیاید و با وجود اینکه مجلس بنا ندارد بودجه را زیاد تغییر دهد اما در زمینه بودجه قرآنی کارهایی انجام خواهد شد.
دیدار 4 ساعته شاعر لبنانی با آیت‌الله خامنهایشوقی بزیع، از سرشناس ترین شاعران لبنان که اشعار وی به زبان‌های گوناگون ترجمه شده پیرامون شعر مقاومت میان دو کشور ایران و لبنان و تاثیر انقلاب ایران اظهار داشت: مقاومت برای لبنانی‌ها به عنوان شعار و یک مفهوم کلی نیست بلکه یک فعل روزانه است.
بزیع در ادامه افزود: مبارزه سالیان درازی است که بهانه‌اش خون و جانهای ما بوده است. جنگ ما با اسرائیلی ها جنگ اثبات وجود است؛ ما از شعار دفاع نمی‌کنیم، ما از لقمه و زندگی روزمره دفاع می‌کنیم، از قهوه صبحانه خود، از بازی های کودکی خود، از تمام جزئیات زندگی روزانه خود دفاع می‌کنیم.
این شاعر برجسته لبنانی تصریح کرد: بی شک این حقیقیتی است که کمک ایران‌ها توانست ما را در اثبات هویت به جلو پیش برد و ما را به پیروزی نزدیک کرد، ایمان و اراده قوی کمک اصلی است که ما از ایرانی‌ها گرفته‌ایم.
شوقی بزیع همچنین ضمن اشاره به دیدار 4 ساعته با رهبر انقلاب توضیح داد: ما شاعران لبنانی دیداری با سید حسن نصرالله نداشتیم، ولی خوشبختم که با امام خمینی(ره) و امام خامنه‌ای دیدار داشتم؛ در ابتدای سال‌های انقلاب با گروهی از مردم لبنان برای تبریک پیروزی انقلاب با امام دیدار کردیم و پس از آن هم در سال 2006 یعنی 10 سال قبل با گروهی به کنگره مقاومت آمدیم و با امام خامنه ای دیدار داشتیم، دیداری که 4 ساعت به طول انجامید، خوشبختانه پیرامون مقاومت سخنرانی کردم، بعد از این دیدار 4 ساعته با رهبر انقلاب وقتی به بیروت برگشتم یک صفحه گزارش از ماحصل این گفت‌وشنود در صفحه السفیر منتشر کردم.
اسامی کتاب‌های این شاعر برجسته لبنانی عبارتند از ««مرثیه غبار»، «پیراهن‌های یوسف»، «سراب دوگانگی» و... . شوقی بزیع در بخش بین‌الملل جشنواره شعر انقلاب در دوره ششم حضور داشت و از سوی حوزه هنری از وی تقدیر به عمل آمد.
پیام تسلیت رئیس رسانه ملی در پی درگذشت آیت‌الله هاشمی رفسنجانیعلیعسکری در این پیام، فقدان آیت الله هاشمی رفسنجانی را ضایعه ای دردناک ارزیابی کرد و این ضایعه را به حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی، مردم فهیم ایران اسلامی و بیت شریفایشان تسلیت گفت.
متن پیام رئیس رسانه ملی به شرح زیر است.
انا لله و انا الیه راجعون
ارتحال یار دیرین امام (ره) و رهبری معظم انقلاب، حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی موجب اندوه فراوان گردید. بی شک نقش اساسی این مجاهد نستوه در مبارزه با رژیم ستم شاهی، شکل گیری و پیشبرد نهضت اسلامی به رهبری امام راحل و عظیم الشان و همچنین خدمات ارزشمند ایشان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در جایگاه ها و مسئولیت های گوناگون سیاسی، هیچگاه از ستور ماندگار تاریخ انقلاب اسلامی و خاطره مردم انقلابی ایران محو نخواهد شد .
این مبارز خستگی ناپذیر، عمر پر برکت خود را در به ثمر نشاندن و بالندگی هرچه تمام تر انقلاب شکوهمند اسلامی ایران سپری کرد و نقش بی بدیلی در به ثمرنشستن انقلاب و پویایی آن در عرصه ها و مقاطع گوناگون داشت.
این ضایعه دردناک را به محضر مقام معظم رهبری (مدظله العالی) ملت شریف ایران به ویژه بیت شریف ایشان تسلیت عرض نموده و از خداوند تبارک و تعالی برای آن مجاهد بزرگ، علو درجات را آرزومندم.
علی عسکری - رئیس سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران
«عباس ماهیار» استاد زبان و ادبیات فارسی درگذشتعباس ماهیار روز گذشته 21 دی‌ماه در سن 79 سالگی در بیمارستان عرفان درگذشت. وی ازخاقانی‌شناسان برجسته در کشور شمرده می‌شد.
بر اساس این گزارش طبق اعلام خانواده مراسم تشییع این استاد دانشگاه روز پنجشنبه برگزار خواهد شد.
عباس ماهیاردر سال 1316 در شهرعجب‌شیرمتولد شد. کارشناسیزبان و ادبیات فارسیرا ازدانشسرای عالی تبریزوکارشناسی ارشدو دکتری زبان وادبیات فارسیرا ازدانشگاه تهراندریافت کرد. عنوان پایان‌نامهٔ وی درمقطع دکتری«تصحیح انتقادی دیواناثیر اخسیکتی» بوده‌است.
از آثار این استاد ادبیات می‌توان به: صرف و نحو برای دانشجو، تصحیح انتقادی تسلیةالإخوان، (نوشتهٔ عطا ملک جوینی)، مرجع شناسی 1، نظم 3 بخش اول، عروض فارسی شیوه‌ای نو برای آموزش عروض و قافیه، صرف و نحو عربی، گزیدهٔ خاقانی، مرجع شناسی ادبی و روش تحقیق، سیمای شیر یزدان در حدیقةالحقیقه و... اشاره کرد.
رکن‌الدین خسروی درگذشترکنالدین خسرویمتولد 16 اسفند 1308 کارگردان پیشکسوت تئاتر در گذشت. دلیل فوت این هنرمند تئاتر کهولت سن اعلام شده است.
وی در سال 1327 موفق به اخذ مدرکدیپلمادبیات خود ازدبیرستان البرزتهرانشد و سال بعد بهدانشکده حقوق دانشگاه تهرانراه پیدا کرد، در سال 1329 در این رشته ترک تحصیل کرد و مشغول تحصیل در رشتهادبیاتدردانشکده ادبیات دانشگاه تهرانشد.
در سال 1334 در دوره 6 ماهه کلاس‌های تئاتر پروفسوردیوید سونشرکت کرد و به فراگیریهنرهای نمایشیپرداخت. وی همچنین در سال 1335 به شرکت در کلاس‌هایهنرپیشگیوکارگردانیدکترمهدی محمدی فروغیپرداخت و جزء نخستین دانشجویان در این رشته به شمار می‌آمد.
نمایش‌های حکومت زمان خان بروجردی، سایه دره، خاموشی دریا، پیک نیک در میدان جنگ، کلبه‌ای در جنگل، پایان بازی،تنها بخشی از آثاری است که وی در دوران حیات خود آنها را روی صحنه برده است.
منبع: فرهنگ نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farhangnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرهنگ نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۵۴۹۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مارکسیسم چه نگاهی به سیاست بین‌الملل دارد؟
عصر ایران؛ شیرو ستمدیده - ایدئولوژی‌های گوناگون غالبا دربارۀ سیاست بین‌الملل بی‌نظر نیستند. مارکسیسم هم چشم‌اندازی به سیاست بین‌الملل دارد که البته با چشم‌اندازهای سنتی و متعارف به کلی مغایر است. چیزی که رویکرد مارکسیستی به سیاست بین‌الملل را متمایز می‌سازد، تاکید آن بر قدرت اقتصادی و نقشی است که "سرمایۀ بین‌المللی" دارد.
مارکس در وهلۀ نخست به تحلیل ساختارهای سرمایۀ ملی، بویژه رابطۀ آشتی‌ناپذیر بین بورژوازی و پرولتاریا توجه داشت، اما در نوشته‌های او به طور ضمنی چشم‌اندازی بین‌المللی نیز وجود دارد. به نظر مارکس وفاداری‌های طبقاتی با تقسمیات ملی برخورد دارد. او بر اساس چنین عقیده‌ای در پایان کتاب "مانیفست کمونیست" نوشت: کارگران جهان، متحد شوید!
در آثار مارکس این ایده به طور ضمنی مطرح شده است که سرمایه‌داری نظامی بین‌المللی است ولی تا قبل از انتشار کتاب مشهور لنین، به نام "امپریالیسم: بالاترین مرحلۀ سرمایه‌داری"، این ایدۀ مارکسیستی با قوت و صراحت یا به شکل کامل مطرح نشده بود.
لنین معتقد بود توسعۀ امپریالیستی خواست سرمایه‌داری داخلی برای حفظ سطح بالای "سود" از راه صادر کردن سرمایۀ اضافی را نشان می‌دهد، و این به نوبۀ خود، قدرت‌های بزرگ سرمایه‌داری را به برخورد با یکدیگر کشاند و جنگ برآمده از آن (جنگ جهانی اول)، اساسا جنگی امپریالیستی است که برای کنترل و تصاحب مستعمرات در آفریقا، آسیا و جاهای دیگر درگرفته است.
اما مارکسیست‌های جدید یا نئومارکسیست‌ها، به محدودیت‌های الگوی مارکسیسم-لنینیسم کلاسیک اذعان می‌کنند؛ از جمله به این که امپریالیسم حاکم بر اوایل سدۀ بیستم ثابت نکرد که "بالاترین" (یعنی آخرین) مرحلۀ سرمایه‌داری است؛ و آشکار شد این فرضیه که سیاست دولت صرفا بازتاب منافع سرمایه‌داران است، فرضیه‌ای کوته‌بینانه است.
در واقع تا آنجا که نئومارکسیست‌ها "خودمختاری نسبی" دولت را می‌پذیرند، به این باور پلورالیستی نزدیک شده‌اند که مجموعه‌های گوناگونی (درون‌ملی، ملی و بین‌المللی) بر صحنۀ جهانی تاثیر می‌گذارند.
اما ویژگی متمایز چشم‌انداز نئومارکسیستی این است که به رشد و توسعۀ "نظام سرمایه‌داری جهانی" توجه دارد؛ برخلاف مارکسیسم کلاسیک که بر "رقابت بین سرمایه‌داری‌های ملی جداگانه" تاکید داشت.
در تحلیل نئومارکسیسم، ویژگی اصلی نظام سرمایه‌داری عبارت است از سازماندهی منافع طبقاتی بر پایه‌ای بین‌المللی در نتیجۀ پیدایش شرکت‌های چندملیتی.
در این دیدگاه، این شرکت‌ها نه تنها دولت‌های دارای حاکمیت را از جایگاه بازیگران مسلط صحنۀ جهانی محروم کرده‌اند، بلکه خودشان نیز مانند دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی، در چارچوب الزامات ساختاری‌ای عمل می‌کنند که متضمن منافع درازمدت سرمایه‌داری جهانی است.
به عقیدۀ نئومارکسیست‌ها، ساختار جهانی تولید و مبادله بسیار منظم است؛ به این معنا که جهان را به ناحیه‌های "مرکز" و "پیرامون" تقسیم کرده است.
ناحیه‌های مرکز، مانند شمالِ پیشرفته، از نوآوری‌های فناورانۀ سطوح بالا و پایدار سرمایه‌گذاری سود می‌برند، در حالی که ناحیه‌های پیرامون، مانند جنوب کمتر توسعه‌یافته، نیروی کار ارزان تدارک می‌بینند و اغلب وابسته به فروش محصولات‌اند.
اینگونه نابرابری‌های جهانی، ساختارهایی را در خود منعکس می‌کنند که در سطح منطقه‌ای و درون اقتصاد ملی ایجاد شده‌اند. در حالی که ناحیه‌های منطقۀ مرکزی در در اقتصاد جهانی ادغام شده‌اند، منطقه‌های پیرامونی در واقع در حاشیه باقی مانده‌اند و اغلب به محل رشد ناسیونالیسم قومی تبدیل می‌شوند. از این رو، جهانی شدن اقتصادی با گسستگی ملی همراه است.
این نگاه مارکسیست‌های جدید به سیاست بین‌الملل در واقع از دهۀ 1960 به این سو پدید آمد. مطابق این نگاه، مناطق پیرامونی همواره باید وابسته باقی بمانند. یعنی کشورهای جهان سوم هیچ گاه نمی‌توانند به جمع کشورهای جهان اول بپیوندند.
آندره گوندر فرانک جزو کسانی بود که چنین نگرشی را ترویج می‌کرد. اما پس از ظهور موج سوم دموکراسی در جهان، از اواسط دهۀ 1970 تا اوایل دهۀ 1990 میلادی، معلوم شد که برخی از کشورهای جهان سوم می‌توانند از این جهان به جهان اول بگریزند. یعنی از کشوری "در حال توسعه" به کشوری "توسعه‌یافته" تبدیل شوند.
بنابراین نئومارکسیسم را نیز باید دست کم واجد دو موج جهانی دانست. موج اول مبتنی بر آرای کسانی چو گوندر فرانک است که نور امیدی در انتهای تونل تکاپوی مناطق و جوامع پیرامونی نمی‌بینند، موج دوم نیز متعلق به نئومارکسیست‌های پس از ظهور نئولیبرالیسم و جوامع توسعه‌یافته در مناطق پیرامونی است.
نمونۀ اعلای چنین جوامعی، کرۀ جنوبی است که از 1987 به این سو، حقیقتا توانست در اقتصاد جهانی ادغام شود و از کشوری "در حاشیه" به کشوری دموکراتیک و پیشرفته بدل شود که اقتصادش هم عمیقا مبتنی بر نظام سرمایه‌داری است.
در مجموع به نظر می‌رسد که نئومارکسیسم هنوز گرفتار میراث اصلی مارکسیسم، یعنی بدبینی به جهان سرمایه‌داری است؛ به این معنا بهروزی عمومی بشر در جهانی مبتنی بر نظام سرمایه‌داری را اساسا ناممکن می‌داند.
انتقادهای بی‌پایان نئومارکسیست‌ها از سرمایه‌داری جهانی یا آنچه که نئولیبرالیسم می‌خوانندش، دقیقا ریشه در چنین نگرشی دارد. اما تحولات اخیر جهانی بویژه در منطقه خاورمیانه، یعنی رشد اقتصادی و پیشرفت قابل توجه کشورهایی نظیر عربستان و امارات و قطر نیز در آستانۀ تبدیل شدن به چالشی جدید برای نگاه نئومارکسیسم و کلا نگرش مارکسیستی به سیاست بین‌الملل است.
مطابق این نگرش کلان، بهروزی و پیشرفت برای کشورهای به اصطلاح عقب‌مانده، در ذیل نظام بین‌المللی سرمایه‌داری ناممکن است؛ اما واقعیات مشهود اخیر، نه فقط در شرق آسیا بلکه در برخی کشورهای عربی خاورمیانه، نافی این مدعا به نظر می‌رسند.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: سرمایه‌داری جمعی چیست؟ دولت سرمایه‌داری چیست؟
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد